Teja in de middle of UlanBataar. een krankzinnige bijzondere stad. modern, oud, georienteerd op het recente verleden. Het land is nog maar kort onafhankelijk (1996) eerst de chinezen, toen de Russen, toen de partij en nu vrij.

Teja ontdooit met een klap en vraagt naar de weg naar het nationaal hist. museum

Nationaal assembly. ik wilde djegis khan op mijn hand houden lukte niet echt

Ongeving van het grote plein.

Gelijk maar flink uitpakken. De kwaliteit van bouwen maakt dat ik dit gebouw niet inga.

Pink building

het noodlot slaat toe. Graham raakt een greppel met de remmen aan. kapotte radiateur. locals helpen en lijmen het. Toch besluiten ze de volgende dag terug te rijden naar ulanbaataar. We gaan ze missen.

locals helpen en we moeten met hen mee. eten en wat een vette hap.schaap wat pas was geslacht. word gekookt in een grote pan met hete stenen als je gaat eten krijg je eerst een hete steen in je handen die jongleer je van hand naar hand en dan eten.

foto'tje en een afdruk die hans direct afdrukt, onvergetelijk, de hulpploeg van mongoolse mensen.

Een voorbijgaande motor die zijn kudde schapen en geiten naar een andere plek bracht.

Een mijn waar ze een component van erts uit de grond haalde ik mocht een steen meenemen, zodat ik als ik s'morgens de deur uit of in ga thuis altijd even aan mongolie kan denken

deze dames zag ik bij de benzine pomp om op te vreten toch?

de 2e slaapplek voordat we die andere morgen ieder ons weegs gingen op de achtergrond zie je de plek waar het leger van djengis khan zijn paarden liet grazen zonder dat iemand dit wist en in voorbereiding op zijn veldslag.

Graham genietend van het uitzicht over de vallei ik hoop dat het lukt om de radiator te vernieuwen.

Onze laatste overnachting. de eerste in de staf bij oasis.prachtige plek toch met Graham on top