afscheidsplaatje wij naar het Zuiden zij naar het Noorden.

Overblijfselen van een tempel.

Mijngebied er komt kolen boven de grond uit.

Een bewegwijzering, alleen met dirtroads,geen asfalt. Als de wegen zo glad zijn als dit is het fijn rijden.

Slaapplek bij 4 jongens die daar wonen, het camp was gesloten en de ouders werkten in een plaats verderop, s'nachts was de wind zo heftig dat we achter het schuurtje verhuisden om de tent heel te houden. Ze vingen de hoofdprijs met de slaapplek en we gaven ze wat magazines die Martin aan ons meegaf.

Wel wat viezer maar gaat als de bliksem. We dansen over de pistes. soms hard in de remmen voor een slechter stuk.

Wat mag er niet? Geen herten en geweren of niet op herten schieten?

Hans kijkt naar het bord met de uitleg over de kloof waar s'winters tot 10 mtr hoog ijs ligt.

Seentjes en de handelaar die hele mooie stukjes versteend hout aan de man wil brengen.

De kloof en een eenzame wandelaar.

Dit is een soort marmotje waar Hans nogal mee aan het spelen is om hem goed op de foto te krijgen.

Charmante, doch heel effectieve outfit, zo kan er geen zonnesteek optreden maar ook geen teek je pijpen in kruipen.

De staf bij het gerkamp de Flaming rocks, die nacht waaide het zo hard in de woestijn, dat wij de tent niet konden opzetten, toen maar in een ger overnachten, die kwam 20 cm omhoog of en toe, wat door deze mensen niet als raar ervaren werd. Wel regende het torretjes van een mm of 8 uit het dak. De spaken van het dak die van hout zijn, daar zitten torren bovenop. Totdat ze eraf kukelen als de dakbedekking door de wind opgetild word.

Hele ritsen van deze russiche autobusjes.

de Flaming rocks, echt geweldig indrukwekkend er zijn hier ook dinosaurus resten gevonden, hele ritsen.